Laatste werkdag

Nou dat was ‘m dan gister. Mijn laatste werkdag…

Dinsdag begin ik aan een nieuwe uitdaging bij een nieuwe werkgever, maar die laatste werkdag bij een werkgever waar je 3,5 jaar hebt gewerkt, die vond ik best heftig. Als ik terugdenk dan ben ik toch in die tijd ‘groot’ geworden (figuurlijk dan).

Ik kwam ‘beschadigd’ binnen, door de werkgever dáárvoor. Ontzettend onzeker, ik kon daar niets goed doen en zat echt niet op mijn plek.

In mijn eerste sollicitatiegesprek zegt de werkgever: ‘We zijn écht een salesmachine, dus daar zou je in moeten passen..’ Waarop ik antwoord ‘Ja, dat kan ik zeker wel.’, maar denk ‘Oh my, ik weet niet of dit wel écht wat vind, maar ik moet wel.’. Ik heb dus ook echt tegen die eerste werkdag opgezien, werd in het diepe gegooid, maar vanaf het begin zat ik op mijn plek. Na een week of 4 een belletje of ik even bij mijn werkgever wil komen en ik val terug in de onzekerheid. ‘Oh, nou zal je het hebben, dit gaat niet goed, ik zal wel iets niet goed hebben gedaan..’ Ik kreeg toen de verantwoordelijkheid over mijn eerste salesprojectje. Trots! Langzamerhand groeide ik en kreeg ik vaker de grotere klanten onder mijn hoede als aanspreekpunt vanuit de binnendienst. Ik was toch niet de ‘nietskunner’ die mijn voorgaande werkgever me wijs had gemaakt. Steeds vaker durfde ik mijn eigen verantwoordelijkheid te nemen, zelf beslissingen te nemen. Tussendoor hebben we een overname meegemaakt, waardoor werkgevers ineens collega’s of managers worden en we ineens een nieuwe werkgever hadden. Gelukkig zat ik op m’n plek en veranderde dat niet. Wel gingen we van een bedrijfje met 8 personen naar een grote landelijke organisatie. Daar heb ik wel moeite mee gehad en dat is gebleven.

Daarnaast heb ik privé ook grote veranderingen meegemaakt, ik  heb de diagnose fibromyalgie gekregen, daarmee geleerd om te gaan (voor zover mogelijk), ik ben getrouwd, mama geworden (inclusief alle spanningen tijdens de zwangerschap en de vervelende kraamtijd) en ook veel verdriet van een aantal sterfgevallen gehad. En in alle gevallen waren mijn naaste collega’s een grote steun en dat is echt goud waard!

Dus ja, ik ben groot geworden in 3,5 jaar.

De keuze voor een nieuwe werkgever heb ik ruim een maand geleden gemaakt. Ik vind het nog steeds erg jammer dat ik wegga, juist om alle bovenstaande redenen. Ik ben zo ontzettend gegroeid en hoef niet meer met gebogen hoofd heel onzeker ergens binnen te stappen. Ik ga met opgeheven hoofd dinsdag naar mijn nieuwe werkgever en dat heb ik grotendeels te danken aan mijn (nu voormalig) collega’s en niet te vergeten toch vooral de werkgever die mijn manager/collega werd :-).

Lieve lieve collega’s, bedankt voor de mooie ‘afscheids’bloemen, die gezellige tijd. Ik vond mezelf best stoer, maar heb heus wel een traantje weggepinkt in de auto op weg naar huis ;-).