Weekly update 9: Mel’s fitter body challenge

Het wordt al bijna voorspelbaar, maar dit is weer een frustratie-blog. Ik ben er nu achter dat ik deze blogs niet alleen schrijf om als ‘stok achter de deur’ te gebruiken, maar ook omdat ik wil delen hoe 9 van de 10 lijnpogingen gaan. Vooral in mijn hoofd.

Het is misgegaan op woensdagavond. Ik had de spaarkaart van Emté vol, wat betekent dat ik een gratis boodschappenpakket ter waarde  van €50,- mocht gaan ophalen. En daar zaten natuurlijk geen biologische, koolhydraatarme producten in… Naast wasmiddel, colour catcher en andere non-food producten, zat er ook vooral verschillende soorten chips en snoep in. En dáár gaan we dan weer… Waarom ben ik niet sterk genoeg om dat gewoon weg te gooien/geven, of simpelweg in de kast te laten liggen zonder ernaar te snakken?!

Daarnaast heb ik veel moeite met mijn ontbijt. Een tijdje houd ik het vol een gebakken ei met kaas te eten, maar nu begint het me de strot uit te hangen. Ik krijg niet meer dan een half ei op ’s ochtends en heb natuurlijk om krap tien uur alweer een rammelende maag. Ik moet zeggen dat ik me op mijn werk erg goed kan inhouden. Vrijdag werd er gesnackt van de cafetaria en ik heb me toch braaf aan mijn bak sla gehouden. Het zijn echt de momenten thuis waar het helemaal misgaat.

Voor beide misstappen heb ik nu (denk ik) een oplossing.
Probleem 1: Ik heb de keukenkastjes weer helemaal uitgemest en er is geen snoep/koek/chips meer te vinden, behalve dat wat manlief elke dag meeneemt naar zijn werk.
Probleem 2: Ik heb wat recepten opgezocht voor een koolhydraatarm ontbijt en kwam op een amandelmeelpannenkoekje. Ideaal, ik maak de avond ervoor vast het beslag, dan hoef ik het in de ochtend alleen nog maar te bakken.

Ik merk wel aan mijn kleding dat er iets gebeurt met mijn lijf, maar ik vrees de weegschaal… Helemaal na het toffe resultaat van vorige week.

Oh ja! En de mensen die goed advies hebben zijn van harte welkom! Maar als je het woordje ‘gewoon’ gebruikt, ga ik gillen! “Oh, maar dan ga je toch ‘gewoon’ even meer bewegen. Of ‘gewoon’ aan de maaltijdshakes. Of ‘gewoon’ minder eten.” Hoewel ik blij ben voor diegene dat het bij hen heel ‘gewoon’ is, dat is het bij mij dus niet…

Tussenstand: -/- 3,3 kg

The fight continues…

Weekly update 7: Mel’s fitter body challenge

Ik kan weinig zeggen van deze week, behalve dat ik er niet trots op ben. De knop weer omzetten na de feestdagen is nog niet gelukt. Er is gesnaaid, te weinig gekookt en teveel eten afgehaald en thuis bezorgd. 

Afgevallen? Reken daar maar niet op. 

Normaal ben ik niet zo van de scheldwoorden in mijn blogs, in het ergste geval gebruik ik dan maar een hekje of sterretje, maar hier komtie: wat een kloteweek! Ik vind dat ik gefaald heb, ik voel me schuldig en begrijp er weer eens niets van. Wáárom is iets wat zó simpel lijkt, zó moeilijk en frustrerend? 

Op vrijdag heb ik voor deze week de moed opgegeven, ik heb alles wat ik lekker vind nog één keer gegeten dit weekend en vanaf morgen is het klaar, afgelopen, basta. Jaja, lekker geloofwaardig, Mel… Maar dit is écht mijn plan.

Allereerst wil ik mijn weegmoment verschuiven van zondag naar maandag. Daarmee zal ook mijn wekelijkse blogmoment een dag opschuiven naar de maandag. Ik wil een paar weken lang zoveel mogelijk koolhydraten mijden, om het afvalproces goed op gang te brengen. Maximaal 20 gram koolhydraten per dag zou het moeten doen, op die manier ben ik al eens eerder 20kg afgevallen. 

Zoals ik het nu voel is morgen het begin van de rest van mijn leven. Maar is dat niet elke dag, zodra je wakker wordt? 

Terugkijken op 2015

Het is bijna oudjaarsdag en wat is er mooier dan een terugblik te schrijven van het afgelopen jaar. 2015… Voor mij hét jaar van de dubbele gevoelens.

Het jaar van vol verwachting uitkijken naar ons kindje, maar tegelijkertijd ongerust zijn of alles wel goed met hem is. Het jaar van het geluk van de geboorte van onze zoon, maar daarnaast de angst en pijn van hem direct afstaan aan een ziekenhuiswiegje en alle verpleegsters en doktoren in Enschede, Zwolle en uiteindelijk Utrecht. Het jaar van het genieten van onze zoon die het, ondanks alles, fantastisch goed doet, maar ook de angst naar ‘wat er nog meer mis kan zijn’. Ik ben er nu voor mijzelf achter dat vooral het feit dat de oorzaak van al het gedoe in zijn hersentjes zit, mij bang maakt. Het is iets ontastbaars, iets waar eigenlijk niemand uitsluitsel op kan geven, iets waar zelfs de doktoren nooit zeker van zullen zijn.

Baby Q dag 1

Baby Q in het Isala in Zwolle

Baby Q met NIRS in Utrecht

Baby Q met mama (drain is net geplaats)

Eindelijk thuis!

Mede aan deze gebeurtenissen heb ik mijn blog van nu te danken. Ook iets waar ik in 2015 mee gestart ben en waar ik nog steeds heel erg blij mee ben. Het is mijn uitlaatklep, mijn manier om mijn hersenspinsels uit mijn hoofd te krijgen.

Tussendoor ben ik ook nog van werk veranderd. Iets wat op dat moment echt heel onzeker voelde. De twijfels “doe ik hier wel goed aan” en “ik vind mijn werk zo leuk” en “nu heb ik in ieder geval een vast contract”… Ik heb ze allemaal voorbij zien gaan. Maar oh, wat ben ík blij dat ik deze beslissing genomen heb! Je kunt hier lezen over mijn laatste werkdag en mijn eerste werkweek.

Iets waar ik later in 2016 nog een volledig blog aan wil wijden is het overlijden van twee personen…

Eén naast persoon en ‘schoonstief-familielid’ besloot dit jaar, na lang, héél lang, héél ziek te zijn geweest, dat het goed was geweest… Hij liet zijn euthanasie uitvoeren, na afscheid te hebben genomen van zijn kleinkinderen, en ik was daarbij, naast zijn vriendin, kinderen en de kinderen van zijn vriendin. Bizar, hoe voorbereid we waren, hoe we iemand hebben zien overlijden die er zó verschrikkelijk klaar voor was. Hoe lief de huisarts was, toen hij de vloeistof in het infuus spoot. Bizar, hoe we hem missen, maar ondanks dat er vrede mee hebben, wetende dat er écht niks beters meer in zat voor deze lieve man.

Vervolgens kreeg ik een paar weken geleden een telefoontje van de voorzitter van een vereniging waar ik lid van ben over één van onze leden. “Melanie, ….. is overleden.” Huh? Wat?!! Een persoon waar ik twee weken daarvoor nog mee op de bühne had gestaan… Was er niet meer? Huh? “Melanie.. Hij is er zelf uit gestapt…” Ik barst in tranen uit en weet even niks te zeggen. Behalve, dat kan niet. Dat klopt niet. Dat past niet bij hem. Hij was altijd vrolijk, enthousiast, complimenteus, energiek voor 100, genoot van de fantastische toneelvoorstellingen die we gespeeld hebben. Zijn standaard na een voorstelling was dan ook een por met zijn elleboog en een uitroep: “Wat was dát gaaf, zeg!” Ik snap er niks van en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Ook iemand die er zelf voor kiest om te stoppen met leven. Maar in dit geval zat er écht nog wel wat beters in voor deze persoon. Had hij maar gepraat, had hij maar íets laten merken. Dit zal pas echt worden op het moment dat we op de nieuwjaarsreceptie zijn en hij is er niet bij…

Your light is seen
Your heart is known
Your soul is cherished by more people than you might imagine
If you knew how many others have been touched in wonderful ways by you, you’d be astonished
If you knew how many people feel so much for you, you’d be shocked
You were far more wonderful than you think you were  

Maar vooral was dit het jaar van me realiseren hoeveel práchtige mensen wij om ons heen hebben.

Lieve familie, vooral mijn vader en onze moeders die meerdere keren per week op en neer reden naar Utrecht. Natuurlijk om baby Q even te zien, maar vooral om bij ons te zijn. De appjes “Mam, wil je deze kleren nog even meenemen? Oh, en onze post opruimen.” “Schoonmams, zou je een paar boodschapjes mee willen nemen?” En niet te vergeten dat mijn ouders gewoon drie weken onze hond in huis hebben genomen, samen met mijn schoonmoeder álle post en bossen bloemen elke keer vervoerd hebben. Mijn vader en moeder die ons thuis opwachten, na drie weken ziekenhuis. En vooral… De blik in mijn moeders ogen toen ze wegging en ons ‘alleen’ thuis liet: “Ja, maar, jullie hebben helemaal geen kraamzorg. Als er wat is, wél laten weten, hoor!” Och lieve mama, ineens begreep ik ál jouw ‘bemoeienis’ en de bezorgdheid in jouw ogen, gewoon omdat ik ineens ook zelf mama was.

Zwagers en (schoon)zussen. Jullie waren er ook. Jullie lieten weten dat je aan ons dacht. Wauw…

Lieve vrienden… Vrienden die de moeite namen om (ondanks dat ze zelf net een baby hadden, of ondanks dat ze hele weken en weekenden werkten) even naar Utrecht te rijden. Vrienden die élke dag ’s avonds een appje stuurden om te horen hoe het vandaag is gegaan. Ik zou denken dat het antwoord, wat standaard bijna altijd hetzelfde was, saai zou worden, maar jullie bleven geïnteresseerd. Ik las altijd blogs over kinderloze vrienden die uiteindelijk hun interesse verliezen, omdat de levens ineens totaal verschillend zijn. Ja lieve kinderloze vriendjes, onze levens zijn totáál verschillend, maar ik kan jullie er niet in missen, hoor! Als we dan niet meer stappen en zuipen, dan maar een theekransje op zondagochtend!

En als allerlaatste, mijn man/echtgenoot/vriendje/alles :). Dit jaar heb ik voor het eerst écht ervaren hoe enorm verschillend wij zijn, maar ook hoe goed wij op elkaar aansluiten in moeilijke situaties (huishouden hebben we het dan later wel weer over ;-)…) Op het moment dat jij het even niet trok was ik helder en oplettend en op het moment dat ik dan even instortte was jij daar ineens met je relativerende, nuchtere uitspraken. En oh ja, je bent een fantastische papa!

Baby Q met papa

Papa waar is m’n speen?

Honeymoon!

Al met al was 2015, op zijn zachtst gezegd, een bewogen jaar. Ik snak er dan ook naar in 2016 wat meer rust te krijgen. In mijn hart, in mijn hoofd en daarmee in ons leven.

Ik wens jullie allemaal een hele goede jaarwisseling en een fantastisch begin van 2016!!!

Weekly update 5: Mel’s fitter body challenge

Op 22 november publiceerde ik de kick-off van mijn ‘fitter body challenge’. Lees hier het betreffende artikel. 

Ondertussen zijn we alweer aanbeland bij de 5e update, en niet zo’n goede week als het on de lijn gaat… Het was een warboel, ik heb, behalve vandaag, nauwelijks de calorieën geteld. Wel veel water gedronken en volgens mij niet veel te veel gegeten. Zelfs nog een avond wezen zwemmen, maar door een verrekte spier in mijn been niet verder gekomen dan 5 baantjes en het bubbelbad.

De ramp is natuurlijk compleet met het feit dat ik op zondag weeg en deze zondag nét na twee dagen Kerst viel. Van ellende ben ik direct daarna 30 banen gaan zwemmen. Heerlijk! 

Tussenstand: -/-3kg.

Plan komende week: Ik heb vakantie komende week, waarin ik ook nog wat uitjes gepland heb staan. Daarnaast die heerlijke oudjaarsavond wanneer er ook altijd genoeg op tafel staat. Het plan is om de niet-feestdagen wel netjes op te blijven letten en lekker te gaan bewegen.

Weekly update 4: Mel’s fitter body challenge

Om er even iets strakker op te zitten ga ik mijn caloriëninname per dag vermelden. Ik hoop dat jullie mij van tips kunnen voorzien! 

Maandag was een prima dag. Ontbijt, lunch, diner was prima en gezond. Het toetje iets minder (overgebleven stukje slagroomtaart van de verjaardag). Het paste wel in mijn caloriënschema, want in totaal heb ik er daarvan 1.359 binnen gekregen. Water en thee: 2,5 liter.

Dankje dinsdag, dat je goed voor me was! Heerlijk gezond gegeten en ook nog gezwommen! 50 banen in 40 minuten (ik kom van 30 banen in 40 minuten)! 1.398 kcal en 2,25 liter water en thee. Tevreden!

Op woensdag was ik weer lekker thuis met mijn kleine grote vriendje. De meest actieve dag van de week met veel wasjes draaien (dus veel traplopen), lopend boodschappen doen, de hond uitlaten. 1.527 kcal en 2 liter water en thee. Ik voel dat mijn kleren wat losser zitten! Yes!

Donderdag was een zware dag. Geen tijd om ‘fatsoenlijk’ avondeten te fiksen, in verband met een condoleance, en dan wordt het al gauw ongezond. 1.485 kcal en 2,25 liter water.

Ik merk dat ik elke keer op vrijdag minder gemotiveerd ben om gezond te eten. Mijn mindset gaat dan heel raar al naar het weekend toe en denkt: ‘ach, maandag is er weer een week.’ 1.673 kcal en 2 liter water.

Zaterdag: de meest onregelmatige dag van de week. Even hier naartoe, even dat doen. Van hot naar her. ’s Avonds echt behoefte aan iets te knabbelen, maar als ik een paar M&M’s pak, smaakt het me niet. Nou, ook prima dan! 1.470 kcal en 1,5 liter water.

De zondag, met opnieuw een verjaardag… Daardoor in totaal iets teveel gegeten: 1.744 kcal. Water en thee: 1,5 liter. 

Tussenstand: -/- 4 kg.

Plan komende week: Kerst komt de komende week natuurlijk. Op die twee dagen ga ik even niet aan dit plan denken. Alle overige dagen houd ik me netjes aan mijn plannen. Ik ben echt tevreden en blij met hoe het gaat!

Weekly update 3: Mel’s fitter body challenge

De maandag is een dag met een prima ritme. ’s Avonds bij het boodschappen doen merk ik dat ik denk: ‘Ach, ik kan wel een klein zakje chips meenemen, voor één keertje.’ Heb ik niet gedaan! 

Oei oei oei dinsdag, wat maak je me het moeilijk (of maak ik het mezelf moeilijk..) Vanaf ’s ochtends vroeg al zin aan 86 repen chocolade, 23 zakken chips en 5 puddingbroodjes… Ondanks dat heb ik ‘normaal’ volgens ritme gegeten. ’s Avonds gezwommen: 40 banen in 35 minuten! Trots en hard gewerkt. Dus wel een bakje chips verdiend… En gegeten. Dom dom dom. Ik voel me schuldig en begrijp mijn eigen gedachtegang niet. Gauw de knop weer om voor morgen!

Superactieve woensdag is het weer. Mijn niet-werkdag waarop ik het huishouden doe, veel wandel met baby Q, inkopen doe en nog veel meer. Eten is goed gegaan, dus ik ben tevreden! 

Baby Q met een koekie in de winkelwagen

 

De donderdag was goed voor me! Lekker gegeten, ik voel me prima. Ik blijf wel snakken naar iets te knabbelen ’s avonds, ik laat het eigenlijk wel, maar vind het wel lastig dat het elke keer terugkomt!

Op vrijdag ging het ook prima! Alleen wel wat ongezond avondeten gehad. Komende twee dagen hebben we twee verjaardagen, ik heb met mezelf afgesproken dat ik een klein beetje mag smokkelen.

Zaterdag: verjaardag 1. Heb heerlijk een gebakje en wat chipjes gehad, voelde me wel wat schuldig, maar morgen is er weer een dag…

Zondag: verjaardag 2. Gewoon thuis van manlief. Helaas kreeg ik ’s ochtends een telefoontje over een vreselijk sterfgeval, waardoor me de rest van de dag niet zoveel meer boeide, qua eten/drinken en alles eigenlijk.. Daardoor ben ik ook vergeten te wegen vanmorgen, dus ik houd de tussenstand even gelijk met vorige week. Ik heb wel weer lekker smoothie gemaakt voor morgen!! 

Tussenstand: -/- 2,9 kg.

Plan komende week: Hetzelfde als afgelopen week. Meer zwemmen, lekker actief blijven en gezond blijven eten. Ik voel me erg goed!

Zwarte Piet deel 2

Zoals jullie in mijn eerdere blog hebben kunnen lezen heb ik twee dagen ‘zwartgewerkt’. Of eigenlijk donkerbruin, want pikzwart zijn de Pieten van onze toneelvereniging niet.

Voor één van onze opdrachtgevers (welke duidelijk aangaf dat ze niet mee deden aan die ‘onzin’ met gekleurde Pieten) moesten we eerst een stukje wandelen om alle kindertjes op te halen. Heel erg leuk om te doen, alleen ik voelde me toch enigszins ongemakkelijk als ‘Zwarte’ Piet. Totdat we werden aangesproken door een Surinaamse meneer die uitriep: ‘Wat ben ík blij dat jullie gewoon zwart zijn. Sinterklaas is zo’n mooi feest!’ Mijn collega-Piet heeft hem daarop een grote handvol pepernoten gedaan en meneer kon verder met zijn boodschappen. Hij realiseerde zich niet dat dat voor ons een enorme boost gaf.

Tijdens die wandeling riepen meer mensen dat ze erg blij met ons als traditionele Piet waren. Dat gaf ons een enorm blij gevoel.

Overigens kregen we in de auto terug naar de thuisbasis ook nog wel een paar middelvingers van een aantal jongens van een jaar of 15… En dat terwijl we heel vriendelijk en überenthousiast naar ze zwaaiden… Dat kan natuurlijk niet.

 

Piet-mobiel

 
So far blijft onze toneelvereniging gewoon lekker bij de Zwarte Pieten… Zolang wij hier nog complimenten over krijgen (in het specifiek van onze donkere medemens) zien wij geen reden om het anders te doen. 

En dan is natuurlijk de vraag: Mel waarom deel je dit? Nou, heel simpel. Ik wilde laten weten dat ik alleen maar positieve reacties hoor over ZWARTE Piet, dus waar is het probleem? Ik begrijp het niet zo goed.

Zo! En vanaf nu sluit ik Sinterklaas en de discussie af (die zal ergens in april wel weer opnieuw beginnen…). Vanaf volgende week blik ik vooruit naar de feestdagen. 

Weekly update 2: Mel’s fitter body challenge

Maandag: Vandaag weer een eenmalige ‘zwartwerkdag’, dus erg actief geweest. Vanavond moest ik boodschappen doen en ik ben op zoek naar een alternatief om iets te kunnen knabbelen in de avond. Ik heb nu gekozen voor gezouten mini-crackers van LU met een klein drupje Heks’nkaas. Lekker! Water en thee: 1,25 liter.

Dinsdag: Weer lekker gewerkt en dus weer in het juiste ritme. Vanavond lekker wezen zwemmen, 30 baantjes in 30 minuten. Water: 2 liter.

Woensdag: Vandaag alvast boodschappen gedaan voor onze Sinterklaasviering van komende vrijdag. Dus ook chips in huis gehaald. En dan nu de uitdaging om eraf te blijven… Vandaag gelukt! Water: 1,5 liter.

Donderdag: Vandaag ook gelukt, wel een keer gezondigd in het avondeten (patatje met een kroket, heeeeeeerlijk). Water: 2,25 liter.

Vrijdag: En dus de dag van alle visite, Sinterklaas en al het lekkers op tafel. Ik moet opbiechten dat ik wat chips heb gehad, maar niet in de hoeveelheden waarin ik had willen snaaien, dus ik ben tevreden! 

Gezelligheid bij ons thuis

 
Zaterdag: Vandaag de hele dag met mams naar de sauna/spa geweest. Heerlijk ontspannen, erg niet-actief ook vooral. Wel gezond gegeten! (Vers fruit, verse muntthee, kipfilet met groente en frietjes)

Zondag: Dit is de dag van het Sinterklaas etentje van papa en mama ter Riet. Eerst gezellig gebowld en allerlei andere activiteiten in de speelhal gedaan. Daarna heeeeeeeerlijk gegeten. Dit was een prima verantwoorde maaltijd, op het toetje na (brownie, melkchocolademousse en wittechocoladeijs❤️).  

Kindertjes in de speelhal ☺️

 

Kortom: een prima, actieve week, hoewel het zwemmen van mij nog wel meer mag.

Tussenstand: -/- 2,9 kg.

Plan komende week: nog meer bewegen (vooral zwemmen) en deze week heb ik (behalve twee verjaardagen) geen ‘eetfestijntjes’ wat gelukkig ook weer helpt voor mijn uitdaging. 

Een jaar nadat mijn onbezorgdheid werd afgenomen

2 december 2014… Vandaag was de dag van de 20-weken echo. Vandaag was de dag waarop onze wereld even stilstond…

We gingen naar binnen bij de echo praktijk met maar één vraag: “Zouden we een jongetje of een meisje krijgen?” We gingen naar buiten met een antwoord op die vraag, maar ook met duizenden andere vragen, die dat ene antwoord totaal onbelangrijk maakte. Want wat maakt het uit of je een jongetje of een meisje krijgt, als hij/zij maar gezond is.. Wat zeg ik? Als hij/zij maar levensvatbaar is en gelukkig kan worden. Het was een hel van een week waarin we uiteindelijk op 4 december 2014 bij het Radboud UMC in Nijmegen terechtkwamen voor onderzoek. Daar worden heel veel echo’s gemaakt, een vruchtwaterpunctie gedaan en ons verteld dat we er rekening mee moeten houden dat er een bepaald syndroom uit de onderzoeken naar voren gaat komen, waarmee ons kindje niet langer dan een paar uur buiten de baarmoeder kan leven. Of we even na willen denken of we in dat geval dan wel de zwangerschap willen voldragen of toch af willen breken. We hebben twee weken de tijd om hierover na te denken, want dan krijgen we de definitieve uitslag (en daarna zitten we over de 24 weken en mogen we de zwangerschap niet eens meer afbreken, al zouden we willen). Lekker, zo net voor de kerst.

In die twee weken hebben we twee Sinterklaas-uitjes, waar ik totáál niet wil zijn, en ben ik ook gewoon gaan werken (op afraden van een naaste collega die ik heel puntsgewijs heb duidelijk gemaakt waarom ik vooral wél wil werken, iets met afleiding zoeken).

De uitslag bracht ons gelukkig geen slecht nieuws, er is geen syndroom geconstateerd. Dat wat er niet goed was in zijn hersenen blijft, maar hóeft niks te betekenen. Afwachten dus en voor ons zeker geen reden om de zwangerschap af te breken.

2 december 2015 – een jaar later. Wat is er veranderd? Ik vooral. Ik ben mama geworden van een prachtige zoon. Ja, er was wat niet in orde, hij is geopereerd en daarmee is het grootste probleem verholpen, maar ja het blijft afwachten hoe hij zich ontwikkelt. Tot nu toe loopt hij voor op ‘het boekje’. Het onbezorgde wat ik tijdens de zwangerschap vóór die betreffende 2e december had, heb ik nooit teruggekregen. Een jaar later durf ik te zeggen dat ik dat ook nooit meer terug ga krijgen. Ik ben altijd bang als het om onze zoon gaat, voorál omdat het in zijn hersentjes zit. Er is nu niks aan de hand, hij is een normale baby, maar één gekke beweging (die elke baby misschien wel eens maakt), maakt me bang. “Zou dit het dan zijn? Zou het hier dan misgaan? Het gaat tot nu toe zo goed, zou het dan nu tot uiting komen?” Wat ‘het’ hierin is, ik heb geen idee…

Onze vrolijke lachebek. Gewoon ‘normaal’ en voor ons daarom extra bijzonder.

Ik heb altijd gezegd dat een gezin met één kindje voor mij prima is, maar ook dat meerdere kinderen welkom zijn. Nooit heb ik me echt vastgepind op hoe ons gezin er ‘later’ uit zal gaan zien, we zien wel wat ons gegeven wordt… Op dit moment ben ik bang en genezen van de gedachte om voor een tweede kindje te gaan. Ik durf niet meer. Bij de gedachte aan een nieuwe zwangerschap (en de bijbehorende echo’s en controles) krijg ik het doodsbenauwd. En daarbij, hoe kun je nou zóveel houden van twee wezentjes? En hoe kun je diezelfde zorgen dubbel dragen?

Ondanks dat het ontzettend goed gaat met onze kleine meneer, ben ik nog lang niet bekomen van alles wat er is gebeurd. De zorgen blijven, ik hoop dat de angst (waarvan ik vind, dat die allang weg had moeten zijn) wel weggaat. En snel ook, want ik wil niet meer bang zijn.

Ik weet dat iedereen op zijn eigen manier dingen verwerkt, maar als je tips hebt of wilt delen hoe jij een moeilijke tijd in jouw leven hebt verwerkt, hoor ik het graag! Ik heb namelijk nog niks gevonden, waarin ik het afgelopen jaar naast me neer kan leggen.

 

Weekly update 1: Mel’s fitter body challenge

Zondagavond: Smoothie klaargemaakt (spinazie, aardbeien, cranberries, banaan, blauwe bessen, frambozen, vers sinaasappelsap, aangevuld met water tot 1 liter). De nog voorradige chips en borrelnootjes heb ik weggegooid. Morgen begint het en ik ben er helemaal klaar voor! 

Smootie Spinazie-Aardbeien-Frambozen-Banaan-Sinaasappel

 

Maandag: Wat een rotdag vandaag! Ik kan mijn draai nog niet vinden wat betreft mijn ontbijt en heb daardoor veel te licht onbeten. Daar heb ik de rest van de dag honger van gehad, maar jammer dan! Ik smokkel niet meer! Vanaf morgenochtend doe ik een gebakken ei bij mijn ontbijt en ik hoop dat het dan beter gaat. Ik heb niet kunnen zwemmen of bodybalancen, mijn hele dag hing van afspraken aan elkaar. Water en thee: 2,25 liter. 

Dinsdag: Nou dat ging super, de dag gestart met een eitje en geen honger gehad! Weer een hele drukke dag tot en met 22 uur ’s avonds. Water en thee: 2,25 liter.

Woensdag: Mijn vrije dag met mijn kleine mopje. Lekker veel gewandeld en gepoetst vandaag, dus flink caloriën verbrand! Vanavond ben ik op zoek gegaan naar een alternatief voor mijn bakje chips. Dry roasted pinda’s… Ik dacht dat het een beter alternatief was, maar qua caloriën is dit ook niet best. En erger (of beter) nog… Zo ‘niet smakelijk’ dat ik het liever laat staan! Water en thee: 2,5 liter.

Donderdag: Vandaag gefunctioneerd op nog geen uurtje slaap en daar krijg ik dus honger van… Op de terugweg van het werk manlief gebeld, ik had zin aan een vette hap. Gelukkig was hij al aan het koken, dus die vlieger ging niet op. Verder ook niets meer gegeten, dus ik ben weer trots op mezelf. Water en thee: 2,25 liter.

Vrijdag: Stiekem gewogen, ik word er blij van! Verder een goede dag. ’s Avonds wel wat lastig, want bij The Voice of Holland hoort een bakje chips… Niet gedaan, hoor! Heb braaf een crackertje gesmeerd. Water en thee: 2 liter.

Zaterdag: Vandaag de hele dag ‘zwartgewerkt’ (zie foto). Dat was een leuke en actieve dag! Daarnaast een beetje te weinig gegeten, dus wat slapjes ’s avonds. We hebben gebruik gemaakt van de welbekende app die eten thuis bezorgd. Niet echt gezond dus… Water: 1,75 liter. 

‘Zwartwerken’

 

Zondag: Vanmorgen lekker actief wezen babyzwemmen met baby Q en vanmiddag op visite geweest. Weet alleen wel zeker dat de Big Mac op de terugweg niet zo best was. Water: 1 liter (veeeeel te weinig!!).

Kortom: er is niks terecht gekomen van de beweging, door de drukte met de toneelgroep, maar ik ben wel actief geweest. Ik heb de hele week geen chips gezien en gegeten en daar ben ik echt super trots op! 

Tussenstand: -/- 1,6 kg. 

Plan komende week: Vanaf komende week is er geen toneelvoorstelling meer (morgen de laatste), dus dan kan ik me weer meer richten op de beweging die ik graag wil gaan doen. Ik ben tevreden over afgelopen week, maar het kan zeker nog beter!