Kerst… Ach, ik gaf er nooit zoveel om. Een kerstboom, wat een onhandig rotding! December noemde ik ook wel de hypocrieten-maand. Meer in het algemeen, hoor, ik hang niet per se de hypocriet uit. Wat me niet altijd in dank wordt afgenomen trouwens, want als ik me ergens aan irriteerde zei ik dat gewoon, of het nou Kerst is of niet… En op dat soort dagen escaleren de meest kleine dingen in iets enorms. Oeps…
Maar dit jaar is alles anders. Dit jaar ben ik mama… Dit jaar ging ik kerstdecoraties shoppen bij het tuincentrum, stiekem de kerstboom opzetten en optuigen, tijdens het middagslaapje van baby Q om hem na datzelfde slaapje vol trots aan het 7 maanden oude kind te laten. Datzelfde wezentje keek mij vol verbazing aan (in plaats van dat hij nou mijn prachtige kerstboom bekijkt!) met de vraag in zijn ogen wat hij hier in vredesnaam mee moet. Kon ik hem ook niet uitleggen.. Too much misschien?
Verder heb ik samen met oma voor de kleine meneer een té schattig ‘blouserompertje’ (is dat een woord??) geshopt bij de H&M! Waarschijnlijk is die na de eerste halve Kerstdag al vervuild, maar ach! Lang leve de Primark met andere leuke blouses!
Zoals je leest heb ik er dit jaar best stiekem wel zin aan. Ik heb nu een enorm belangrijk doel: ons kleine ventje zijn eerste Kerst gewoon erg fijn maken! (Dat hij het zich later niet herinnert, laten we dan maar even achterwege…)
“Ervaren/ervoeren jullie de feestdagen ook anders, zodra er kindjes bij kwamen kijken?”
PenMel 